เหตุการณ์ต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่แม่บันทึกไว้ในไดอารี่เล่มโปรด เป็นสิ่งที่แม่ต้องจดจำไปตลอดชีวิต ใช่จ้ะลูก เรื่องราวเกี่ยวกับวันแรกของนู๋งัยล่ะจ๊ะ
27 ต.ค.2552 (39 สัปดาห์ 6 วัน)
ตอนที่แม่เขียนบันทึกอยู่นี้ เป็นวันที่ 12 พ.ย.2552 แล้วจ้ะลูก ตลอดช่วงเวลา 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมายรวดเร็วมากในแต่ละวัน จนแม่จับต้นชนปลายไม่ถูก กว่าจะได้ลงมือเขียนบันทึกก็ผ่านมา 2 สัปดาห์แล้ว
เมื่อคืนวันที่ 26 ต.ค.2552 ประมาณตีหนึ่ง แม่เริ่มมีอาการเตือนว่าลูกกำลังจะออกมาสู่โลกภายนอกแล้ว โดยแม่มีอาการปวดมดลูกเป็นระยะๆ ประมาณ 5 นาทีปวดครั้ง บางครั้งก็ 15 นาที แม่ก็เริ่มจับเวลาเลยลูก ถือถ้าปวดถี่ขึ้นก็ต้องไปโรงพยาบาลแล้ว
เวลาประมาณตี 4 แม่รู้สึกเริ่มปวดถี่ขึ้น เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่ามีเลือดออก (มูกเลือดที่ปิดปากมดลูก) แม่ก็เลยปลุกคุณพ่อเลยให้เตรียมตัว ส่วนแม่ก็เตรียมอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อย เตรียมตัวไปโรงพยาบาลเลยลูก แล้วก็บอกคุณพ่อให้ปลุกคุณตากับคุณยายด้วย ทุกคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ รอรถมารับพี่พิมไปโรงเรียนเวลา 6.30 น. กว่าจะไปโรงพยาบาลก็ประมาณ หกโมงกว่าเกือบเจ็ดโมงเช้า
เมื่อไปถึงโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ประมาณ 7.20 น. แม่กับพ่อ คุณตาคุณยายก็ขึ้นไปชั้น 3 ห้องคลอดเลย ติดต่อพยาบาลว่ามีอาการใกล้คลอดแล้ว พยาบาลก็มารับตัวแม่เข้าไปห้องเตรียมคลอดเลยจ้ะ บริเวณห้องคลอดเขาจัดเป็นระเบียบสะอาดมาก ห้ามบุคลากรภายนอกที่ไม่มีธุระเข้าไปด้วย แล้วเขาเพียงแค่พ่อแม่หรือสามีเท่านั้น (เข้าไปได้ครั้งละ 1 คน) เข้าไปด้วยได้ พ่อก็เลยเข้าไปกับแม่ พยาบาลให้แม่เปลี่ยนชุดแล้วเตรียมขึ้นเตียง 8 เพื่อตรวจดูอาการจ้า
เมื่อตรวจดูอาการแล้วปรากฏว่าแม่ปากมดลูกเปิด 3 ซม. แล้ว คุณหมอในห้องเตรียมคลอดบอกว่านอนโรงพยาบาลได้เลย ยังงัยวันนี้ก็ต้องคลอดแน่ น่าจะประมาณหลังเที่ยง ว่าแล้วก็ให้พยาบาลมาโกนขนที่อวัยวะเพศ แล้วก็สวนอุจจาระ เตรียมไว้เลย
เวลาประมาณ 8.30 น. ทุกอย่างเรียบร้อย แม่นอนรอเตรียมคลอดบนเตียง พร้อมอาการปวดมดลูกเป็นระยะๆ
เวลาประมาณ 9.00 น. คุณหมอเรืองศักดิ์ขึ้นมาดูอาการแม่ แล้วบอกให้พยาบาลใช้ยาเร่งให้คลอดได้เลย (เป็นยาเร่งการบีบตัวของมดลูก) คือจะปวดมากกว่าเดิม แต่ใช้ระยะเวลาน้อยกว่าเดิม โดยใส่ยาไปพร้อมกับน้ำเกลือที่ให้แม่ บรรยากาศให้ห้องเตรียมคลอดช่วงนั้น เต็มทุกเตียง มีคนนอนรอคลอดอยู่ประมาณ 7 คน มีคนที่เพิ่งมาเมื่อเช้าเหมือนแม่อยู่ 2-3 คน ส่วนคนอื่นบางคนมาตั้งแต่วันเสาร์ บางคนมาเมื่อวาน มีอยู่คนหนึ่งมาจากระโนด แต่คุณหมอให้กลับบ้านก่อน เพราะยังไม่ถึงกำหนดที่จะคลอด อีกคนหนึ่งท้องคนที่ 8 แล้ว นอนโวยวายเพราะเค้าปวดท้องมาก ปากมดลูกเปิดจะ 10 ซม. แล้ว ทนไม่ไหวขอหมอผ่าอย่างเดียวเลย ทั้งพยาบาลและคุณหมอก็มาช่วยกันดูใหญ่ แต่มีเตียงข้างๆแม่ที่น่าสงสารมากลูก เค้าท้องคนที่ 2 แล้ว แต่ลูกไม่สมบูรณ์ต้องเอาเด็กออก ทั้ง 2 ครั้ง ทั้งเจ็บและเสียใจน่าดู อุตสาห์มาจากภูเก็ต เห็นว่าใช้ยาเหน็บเร่งคลอด ปวดมากจนหลับไปเลย อีกเตียงหนึ่งก็เตรียมรอผ่าตัดคลอดทางช่องท้อง (ซีซาร์) ส่วนสามีก็คอยเช็ดหน้าเช็ดมือให้อยู่ตลอด
ส่วนแม่จะเป็นอย่างไร เด๋วแม่จะกลับมาเล่าให้ฟังต่อนะจ๊ะ รอติดตามต่อไปนะคะลูก.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น