หลังจากโรงเรียนเปิดเทอมมาเป็นเวลาเกือบเดือน แม่มีความรู้สึกว่าน้องบัวมีพัฒนาการดีขึ้นในหลายด้าน น้องบัวสามารถสื่อสารเป็นประโยคยาวๆโต้ตอบกับผู้ใหญ่ได้ดี “เมื่อก่อนก็ดีแล้วนะจ๊ะ” ทุกวันที่คุณแม่ไปรับกลับจากโรงเรียน น้องบัวจะพูดถึงคุณครูประจำชั้นทั้ง 3 ท่าน และบอกว่าน้องบัวมีเพื่อนมากมาย แม่ดีใจจ้ะที่ลูกชอบไปโรงเรียน และเข้ากับเพื่อนๆได้ดี ไปโรงเรียนแค่เดือนเดียว น้องเริ่มมีเพื่อนสนิทตั้ง 4-5 คนแล้วนะ
และที่สำคัญน้องบัวทานข้าวได้เก่งขึ้นมากจ้ะ ทุกต้นเดือนคุณครูจะนำเมนูรายการอาหารกลางวันและอาหารว่างมาให้แม่ พร้อมแสดงประโยชน์ และคุณค่าในอาหารแต่ละมื้อ อืม น่าทานทั้งนั้นเลยจ้ะ มิน่า ลูกสาวแม่จึงทานข้าวได้มากขึ้น ดีใจที่สุด อย่างนี้น้องบัวต้องโตเร็วแน่ๆเลย
แต่ก็มีเรื่องที่ทำให้แม่กลุ้มใจอยู่เรื่องนึง คือ วันหนึ่งเมื่อคุณแม่ไปรับลูกที่โรงเรียน ได้ยินคุณครูเรียกลูกว่าสาวเงียบของห้อง เท่านั้นแหล่ะ ความสงสัยของแม่เพิ่มเป็นทวีคูณ เพราะลูกสาวแม่ปกติ เป็นคนช่างพูด ช่างอ้อนรู้จักเจรจา แต่ไปโรงเรียนทำไมลูกเปลี่ยนไป ลองสอบถามคุณครูคนอื่นก็บอกว่าน้องบัวไม่ค่อยพูด บางครั้งทำอะไรไม่ได้ก็นั่งนิ่ง ไม่ยอมบอกคุณครู ใช่หรือนี่ เอ งานเข้า ... แม่มีปัญหาที่จะต้องแก้ไขแล้วล่ะจ้ะลูก...
เริ่มต้นจาก..แม่สอบถามคุณครูแต่ละคนถึงพฤติกรรมของน้องบัว ลองคุยกับเพื่อนลูกที่ลูกเคยพูดถึง ศึกษาข้อมูลในเวปต่างๆ ถามเพื่อนๆที่ทำงานและแม่ๆ ใน fb ก็สรุปมาได้ว่า พฤติกรรมแบบนี้เป็นพฤติกรรมธรรมชาติของเด็กค่ะ เด็กกำลังเรียนรู้ที่จะปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆที่โรงเรียน บางครั้งอาจเกิดอาการเครียดบ้าง ก็เลยซึมๆ ประกอบกับนิสัยของน้อง เป็นเด็กที่ชอบสังเกตการกระทำของคนอื่นก่อน และที่สำคัญน้องบัวเป็นเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองได้ตั้งแต่เริ่มไปโรงเรียนค่ะ คุณครูก็เลยสนใจและเอาใจเด็กที่ร้องไห้งอแง เค้าก็เลยรู้สึกว่าคุณครูไม่สนใจเค้า น้องก็เลยไม่สนใจคุณครูเหมือนกัน แต่ก็ไหว้สวัสดีปกตินะคะ เพียงแต่เวลาถาม ก็แบบถามคำตอบคำ ไม่ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนที่เคยเป็น และพ่อกับแม่จะชอบไปถามย้ำว่า “น้องบัววันนี้คุยกับคุณครูมั้ยลูก คุยเรื่องอะไรบ้างคะ” น้องบัวจะตอบว่า “ไม่คุยกับคุณครู” เหมือนเป็นการตอกย้ำพฤติกรรมของเด็กค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น